હું નથી તો તારી નવી સવારનું સામૈયું કરવા આવવાનો,
ન તો તારી જુગજૂની સાંજને વળાવવા આવવાનો.
તું કોણાર્કની કામુક અપ્સરાના ઉરપ્રદેશમાંથી ઊગે,
કે કોટેશ્વર મહાદેવના રૌદ્ર લિંગ પરથી ઊગે,
અટલજીની બિડાઈ ગયેલી આંખોમાં આથમે
કે અશોક ભટ્ટના ખિસ્સામાંથી ઊગે.
નથી તો હું તને ઘૂંટણિયે પડીને સૂર્ય નમસ્કાર કરવાનો,
ન તો તને ગાયત્રીમંત્ર ભણી અર્ધ્ય આપવાનો.
ન તો કાંકરિયાની પાળે આટાશબાજીનો તમાશો જોવા જવાનો,
ન તો સી.જી.રોડનાં છાકટાં છોકરડાં ભેળો ભળી
તારો જયજયકાર કરવાનો:
હલ્લો મિલેનિયમ!
હલ્લો મિલેનિયમ!
હતો તું કદી દેવાધિદેવ,
સચરાચરનો સ્વામી દેદીપ્યમાન દેવતા!
તારા ગુરુત્વાકર્ષણના પ્રતાપે
તેં લીધી હતી પ્રિયતમા પૃથ્વીને આલિંગનમાં.
તારા સુંવાળા સ્પર્શથી ફૂલો ખીલતાં હતાં.
તારા હૂંફાળા સહવાસથી બીજાંકુરો ફૂટતાં હતાં.
તારાં કિરણોથી શિશુઓના ગાલો પર લાલિમા લીંપાતી હતી.
તારા પ્રકાશથી પલ્લવો પર લીલિમા છવાતી હતી.
તારા દીદાર માત્રથી પૃથ્વી પરની કાલિમા ભાગતી હતી.
સર્જનહારે તને સૃષ્ટિમાત્રનો
સાન્તાક્લૉસ બનાવ્યો હતો:
તારી ઝોળીમાં એક એક માટે આશાનું કિરણ હતું.
એકે એક માળામાં રોશની કરવાની હતી,
એકે એક કૂબામાં કોડિયું પેટાવવાનું હતું.
તેમણે તને સુંદર કમનીય ઋચાઓની સોગાત આપી
ને તું ભાવવિભોર થઈ ગયો!
લુચ્ચા શિયાળની જેમ
તેમણે મંત્રો ને શ્લોકોથી તારી ભાટાઈ કરી:
तमसो मा ज्योतिर्गमय!
ને તરણ સર્વ કિરણો ખંખેરી નાખ્યાં એમના ચરણે.
અસીમ અવકાશન સ્વામી
તને સત ઘોડાના રથમાં બેસાડી
મોઢેરાના મહેલમાં સવર્ણાઓની સ્નાનક્રીડાની લાલચ ધરી
ને તું જાણે કાળમીંઢ ઉલ્કા બની ગયો!
નિર્વસ્ત્રા સૂરજમુખીઓએ તારું સૂર્યસ્નાન કરી
તને ભરપૂર ભોગવ્યો
ને હવે તું પતિત પુરુષની જેમ તેમની પરિક્રમા કરે છે.
યાદ કર કે સપ્તર્ષિઓ અને આકાશગંગાઓ
તારી પ્રદક્ષિણા કરતાં હતાં એક કાળે!
તું એમના અંતઃ પુરનો એક ચાકર માત્ર.
ધારે તો તને માદળીયે પૂરે
ને ધારે તો તને ટચલી આંગળીની મુદ્રિકામાં કેદ કરે નંગ બનાવી.
ધારે તો તારી જોડે પાણી ભરાવે
ને ધારે તો તને જીવતો જડી લે સોલાર પ્લેટમાં
તારી ભીષણ ઊર્જા એમની મુઠ્ઠીમાં.
તું હવે બાવા-બામણની કઠપૂતળી,
કમ્પ્યૂટરની કુંડળીમાં પૂરવા જોગ પૂર્વગ્રહ માત્ર,
તારાં મેઘધનુષી પીંછાં પડાવી લઈને
તને ભગવો ભિખારી બનાવ્યો છે તેમણે.
હવે તું કેવળ મંદિરો ને મહાલયોમાં સેવા આપે છે,
અમારાં ચર્મકુંડઓમાં તો તું ડોકિયું ય કરતો નથી.
અમારાં પ્રસ્વેદબિંદુઓની પ્રાર્થનાઓની તું મજાક કરે છે.
એટલે અમે તો અમારા સૂરજનું નામ પણ બદલી નાખ્યું છે:
અમે એને આદિત્ય નહીં,
આંબેડકરના નામે ઓળખીએ છીએ.
અમે એને દાદા નહીં, બાબા કહી નવાજીએ છીએ.
તારી જેમ નાગડો-નઠારો નહીં,
સૂટ પહેરીને એ ઊભો અમારો મહાપ્રતાપી સૂરજ:
એ તારી જેમ ત્રિશૂળ કે પરશુધારી નથી,
એના હાથમાં તો છે પેન ને પોથી.
તું એક વર્ણ-વાઇરસ આભડેલ
કરપ્ટ , દિશાહારા ડિસ્ક માત્ર.
તું પોતે જ Y2K ઓ.કે.નથી-
નવા મિલેનિયમને તારા અંધકારથી ના અભડાવ.
તારો પ્રકાશ તો ઠીક,
પડછાયો ય ના ખપે હવે તો.
લોરકાના કઠિયારાને બોલાવી તને તો વઢાવવો છે મારે.
તારું સામૈયું કેવું?
તારાં વળામણાં કેવાં?
No comments:
Post a Comment