એના કાંઠલે જડાયેલી આંખોના આટાપાટા હવે બંધ.
એના મનના મોર ક્યાં પોત પર કળા કરશે?
એની નાનકીની ઓઢણીનો અડધો ચાંદો
બળીને ખાક થઈ ગયો.
-ભીના સૂતરનો રંગ બળે છે;
સાથે રંગીન સપનું બળે છે.
એના તાણાવાણામાં ગૂંથાયેલું એનું આયખું
રાખનો ઢગલો થઈને ઠરી ગયું!
...એ સળગે આદિ માનવીને ઓઢાડેલી
લજ્જાના પ્રથમ સંસ્કાર!
હવે એની આંખોમાં બરફ થઈ ગયેલાં
આંસુઓનો થર અંધારી રાતમાં અંગારા જેમ ઝગશે.
હવે એના ઘરમાં
અડધી રાતનો દીવો નહિ બળે.
એમણે એની સાળ ભાંગી છે.
No comments:
Post a Comment