તમારું નખ્ખોદ જજો હરિજનો

તમારું નખ્ખોદ જજો હરિજનો

વીસમી સદીના ઢળતા સૂરજના તાપમાં

તમારો વંશવેલો સૂકાઈ જજો.

રણમાં નદી શોષાઈ જાય,

એમ તમે ઊડી જજો.

તમે ધૂમમ્સની જેમ કણ કણ થઈ વેરાઈ જાઓ-

વાયુને પણ તમારા વાવડ ના હો,

કે તમારી સ્મૃતિનાં ઝાંઝવાં ય ના જલે કદી.

કોઈક તો કાળ થઈને

કૉન્સ્ટિટયુશનના શિડયૂલનો  કોળિયો કરી જાવ-

સ્કૉલરશિપ ને રિઝર્વેશન

બધું ઓહિયાં કરી જાવ.

કે હાઇડ્રોજનના ફુગ્ગા બાંધી

એક એકને હવામાં ઉડાડી મેલો. 

પરપોટીય ના ઉપર આવે એવા ઊંડા

સાગર તળિયે ઘરબી દો સદાને માટે

કે હરિ તારો હવે પછીનો અવતાર હિતલરનો થાઓ

પણ આ હરિજનોનો કચ્ચરઘાણ વાળો.

ત્રાહિમામ્ ! ત્રાહિમામ્ ! ત્રાહિમામ્!

નથી ખમાતી ગંધ તમારી

બહુ ગંધાતી છે ગંધ તમારી-

લસણ જેવી, વિષ્ટા જેવી,

નથી સહેવાતું દ્રશ્ય તમારું-

આખેઆખું મળથી ખદબદતું

અળસિયા જેવું શરીર તમારું,

નથી વેઠાતો સ્પર્શ તમારો-

લીંટ જેવો,ઊલટી પછીની લાળ જેવો,

તમે બહુ ક્રૂર છો 'લ્યા હરિજનો-

મર્યા ઢોર પર છરી ચલાવો;

ગીધડાંના સગલા તમે 'લ્યા,

મર્યા ઢોરની જ્યાફ્ત ઉડાવો!

ત્રાહિમામ્ ! ત્રાહિમામ્ ! ત્રાહિમામ્!

તમે તો ધૂળ ધૂળ કર્યું 'લ્યા જીવતર !

કહે છે કે શૂદ્રોનું  વીર્ય પિશાચી-

એક આર્યકન્યાની કૂખે જન્મ્યાં

એરુ, વરૂ ને વીંછી

હરિજનોના હાથ માયાવી-

સ્પર્શ માત્રથી થઈ કોઢ કોઢ વૈશ્યાણી

દલિતોનું થૂંક તેજાબી-

ગયું ક્ષત્રિયનાં હાડ ગળાવી.

ત્રાહિમામ્ ! ત્રાહિમામ્ ! ત્રાહિમામ્!

બળે હવનમાં હાડકાં,

માંસ, ચામ ને લોહી.

શૂદ્રો આવ્યા! શૂદ્રો આવ્યા!

આર્યકુમારો! આર્યકુમારો!

મનુસ્મૃતિ ઓ મનુસ્મૃતિ,

કોઈ વ્હારે ધાઓ,વ્હારે ધાઓ.

ગંગા કાંઠે ગાંડ ધૂએ સૌ-

નથી બચ્યું રે ગંગાજળ!

વેદ ભૂલ્યા, મંત્ર ભૂલ્યા,

સંસ્કૃત મેલી બામણબચ્ચા કોમર્સ ભણ્યા!

અભડાયા જો અસ્પૃશ્યોથી

કોણ કરે પવિત્ર, કોણ કરે દ્વિજને ત્રીજ?

બોડી બામણીનું ખેતર આ ધરતી,

પરશુરામ થઈ અવતરો પરભુ-નશૂદ્રી કરો આ ધરતી.

પણ તમે તો 'લ્યા

અદ્દલ હરિ જેવા હરિજનો-

જૂજવે રૂપે, જૂજવે નામે

સંભવામિ યુગે યુગે!

વસ્તી વસ્તી કરી હોળી વારંવાર

પણ તમે તો ઉકરડો થઈ ઊગ્યા સહસ્રવાર-

જાણે દેવહૂમાની રાખ ચોળી!

કે દેવહૂમાની રાખ ચોરી?

જે જોઈએ તે માગી લ્યો,'લ્યા હરિજનો

IAS કે FRCS

રે આખેઆખી ડિક્શનરીભરી ડિગ્રીઓ આપું.

કહો તો ચંદ્રલોક પર ચઢાવી આપું.

હવે કદી શ્રાપ નહિ આપું-

લો નર્ક નહિ,સ્વર્ગલોકમાં જાઓ,

એક ધરતીને ઉગારો, 'લ્યા હરિજનો!