ઉઘાડા ડિલના એ આદમીએ
રાત ગુલાબને ગાજમાં નહિ
બલ્કે છાતીમાં જ સેરવી દીધું હતું.
એ દિવસ નવેમ્બર
કે એ રાત નાતાલની ન હતી...
બળબળતા તાપમાં
વગડો વેઠતાં કાઠાં
પટેલની પાટમાં દિવસભર વૈતરાં ફૂટી
મધરાતની નિંદરમાં ઘસઘસાટ ઘોરતાં હતાં...
ત્યારે ઑલિયા જેવો એ બુઢ્ઢો ઓળગાણો
ઝૂંપડે ઝૂંપડે ફરીને સાદ પાડતો હતો:
બાળ તરસ્યું છે, માડી
કોઈ ટોજો એને.
No comments:
Post a Comment