તારે તો નિર્લેપ ને નિષ્કલંક જ રહેવું છે ને?
પારાની જેમ પલળયા વગર
જળકમળવત!
એપ્રન હેઠળ છરી છુપાવી
કોઈનાં કૂણાં કાળજાં ચીરવાં
ને તોય લોહીના ફૂવારા સ્પન્જમાં શોષાઈ જાય...
બસ તો તો કાળો કામળો જ ઓઢ નંદી.
નર્સ કે નન
સિસ્ટર કે મેટ્રન
ટેરિઝા કે નાઇન્ટિંગેલ-
બધા જ પ્રેમના પર્યાય છે
ને કરુણાની જ સંજ્ઞાઓ છે.
પરી જેવા શ્વેત યુનિફોર્મમાં તું આવે છે
ત્યારે કેઝ્યુઅલ્ટી વોર્ડનો કણસાટ ઘડીભર શમી જાય છે.
તું નાડી પકડે છે ને ઠરી ગયેલું રુધિર પીગળીને રેલાવા માંડે છે.
ફૂલપંખુડી જેવી એ સુકુમાર અંગુલિઓ
મોરપીંછ જેવી શાતા આપે છે.
પણ બસ એ શુભ્ર કલગી પરનો
રાતો ક્રોસ તારે માથેથી ઊતરે
ન આનંદિની,
ન ઉલ્લાસિની.
લૉબીમાં કણસતા રક્તપિત્તિયા પર પડે તારી નજર,
પણ હું સૂરજમુખીના ફૂલની જેમ તારી પૂંઠે પૂંઠે રઝળું ને કરમાઉં.
તારા સફેદ સ્કર્ટની પલ્લીઓમાં
સંતાકૂકડી રમી થાકે મારી રુગ્ણ કીકીઓ.
પાંસળીઓની વચ્ચે ટૂવવા માંડે
દૂઝવા માંડે હૃદયની ગાંઠ.
નંદી, એક વાર, અંતિમ વાર
ચઢાવ તારો યુનિફોર્મ.
હું પણ અહીં વોર્ડ નં.4નો પેશન્ટ છું.
જો મારો કાર્ડિયોગ્રામ-
છે ને બધું વેદનાનું જાળું,
ગંઠાઈ ગયેલી લાગણીઓ,
ફોસીલ થઈ ગયેલાં શમણાં,
અરમાનોનાં કંકાલ!
નંદી, બસ મારી વ્હિલચૅરને એક ધક્કો તો માર-
કદાચ આ ઢાળના મૂળમાં જ હશે સ્વર્ગ,
નંદી,અહીં બધે અંધારું છે
ને મારી વૉકિંગ-સ્ટિક, મારાં કેલિપર્સ અને તું-
તમે બધાં ક્યાં છો?
No comments:
Post a Comment