નામશેષ

શેતાન શિલ્પીએ જન્મતાં વેંત જ

ત્રોફી દીધું છે મારું નામ મારા કપાળે?

મારી રક્તવાહિનીઓમાં ચાકુ ઝબોળી ઝબોળી

ઝાડના થડની છાલમાં કોતરતા હો એમ

તમે શીદ મારી સંજ્ઞાને કોર્યા કરો છો?

મારે તો ભૂલી જવું’તું મારું નામ-

એટલે જ તો મધરાત માથે લઇ એકવાર

ઘરગામ છોડી ભાગી નીકળ્યો ‘તો  શહેર ભણી.

અહી આવીને મેં મારા નામની છડી પોકારતા સાવરણાના વાંસડે તો

ફરકાવ્યો’તો ઇન્ક્લાબનો ધ્વજ !

મારા નામના બંધારણના અણુએ અણુને

મેં ઓગાળી દીધા છે કોસ્મોપોલીટન કલ્ચરના દ્રાવણમાં.

મારા નામની કાંચળી ઉતારી

હું નિર્મળ ને નવીન બની ગયો છું

નહિ શોધાયેલા કોઈ તત્વ જેવો.

માઈક્રોસ્કોપની આંખને પણ મારી ઓળખ રહી નથી

પણ ગીધ જેવી તમારી આંખની ચાંચ

શીદ હરહંમેશ મારા નામના મડદાને ટોચ્યા કરે છે?

અરે મને તો દહેશત છે-

મારી ચિતા સાથે પણ નહિ મરે મારું નામ?